دانلود پی دی اف کتاب جنس ضعیف ویدا مشفق PDF

هدف کلی کتاب “جنس ضعیف” (با عنوان اصلی Il Sesso Inutile، به معنای جنس بی‌مصرف یا بی‌فایده) که اوریانا فالاچی آن را نوشته و ویدا مشفق نخستین بار در سال ۱۳۳۷ آن را به فارسی ترجمه کرده، ارائه یک گزارش مستند، بی‌پرده و جهانی از وضعیت عینی زنان در جوامعی است که در آن‌ها زن به عنوان “جنس ضعیف” یا “دیگری” شناخته می‌شود. فالاچی از طریق سفرهای تحقیقی و مشاهدات مستقیم خود به کشورهای مختلف از جمله پاکستان، هند، مالزی، ژاپن و آمریکا، تلاش می‌کند تا ساختارهای اجتماعی و باورهای غلط سنتی را که سال‌هاست مسبب آزار، استثمار و محدودیت‌های شدید زنان در شرق و غرب بوده است، آشکار سازد. این کتاب به دنبال آن است که نشان دهد چگونه زنان در دام روایت‌های تاریخی، قومی و مذهبی گرفتار شده‌اند و چگونه فقر شناختی نسبت به هویت و حقوقشان، آن‌ها را زیر یوغ نظام مردسالار حاکم قرار داده است. در نهایت، فالاچی با به تصویر کشیدن این واقعیت‌ها، نه صرفاً برای اثبات برتری زنان، بلکه برای فراهم آوردن زمینه‌ای جهت رسمیت یافتن حقوق برابر انسانی برای همه، به دنبال تعالی بخشیدن به جایگاه زن و ایجاد جهانی نو و عادلانه‌تر است.

کتاب “جنس ضعیف” (با عنوان اصلی Il Sesso Debole)، نه یک اثر فمینیستی صرف، بلکه گزارشی مستند و تکان‌دهنده از شرایط زنان در کشورهای گوناگون جهان است که توسط اوریانا فالاچی، روزنامه‌نگار و نویسنده مشهور ایتالیایی، نوشته شده است. فالاچی که به خاطر سبک نوشتاری تند، صریح و پرسشگر خود شهرت دارد، در این اثر به واکاوی وضعیت عینی زنان در نقاط مختلف دنیا، به ویژه در فرهنگ‌های شرقی و سنتی‌تر، می‌پردازد. نگارش مستندگونه و گزارشی او که با یک ترجمه روان و گیرا همراه شده، این امکان را به خواننده می‌دهد که ارتباطی عمیق با سوژه‌ها برقرار کرده و به درک ملموسی از چالش‌ها و شرایط زندگی روزمره زنان در جوامع متفاوت دست یابد. هدف اصلی فالاچی در این کتاب، ارائه یک تصویر واقعی، بدون روتوش و جامع از زندگی زنان و آشکار کردن ابعاد پنهان ستم‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است که با آن‌ها مواجه هستند. جرقه نگارش این کتاب از یک پیشنهاد در یک تابستان سرنوشت‌ساز زده شد؛ زمانی که مدیر روزنامه‌ای که فالاچی در آن کار می‌کرد، از او پرسید: «حاضری یک سفر به دور دنیا بروی و از چند کشور شرقی درباره‌ی وضعیت زنان‌شان گزارش تهیه کنی؟» فالاچی که همواره برای سفر به مکان‌های دور، پرخطر و پرحاشیه آمادگی داشت، بی‌درنگ این پیشنهاد را پذیرفت و در زمستان همان سال، سفر تحقیقی و دور دنیای خود را از کشور پاکستان آغاز کرد. این سفر صرفاً یک گزارشگری سطحی نبود، بلکه فرصتی بی‌نظیر برای فالاچی فراهم آورد تا با زنان متعلق به فرهنگ‌ها، طبقات اجتماعی و پیشینه‌های بسیار متنوع ملاقات کند و نه تنها داستان‌هایشان را بشنود، بلکه به عمق ساختارهای تبعیض‌آمیز و مشکلات ریشه‌ای آن‌ها که پشت پرده‌ی تفاوت‌های ظاهری پنهان مانده بود، پی ببرد و آن‌ها را با قلم آتشین خود روایت کند.

پاکستان بخشی از یک منطقه جغرافیایی بزرگ است که بیش از ششصد میلیون نفر جمعیت دارد و نیمی از این جمعیت را زنان تشکیل می‌دهند؛ در این بخش از کره خاکی که فالاچی توصیف می‌کند، ازدواج‌ها اغلب فاقد انگیزه‌های عاشقانه و بیشتر بر اساس حساب و کتاب‌های اجتماعی و اقتصادی صورت می‌گیرد و مجرد ماندن برای یک زن به ندرت پیش می‌آید. در بسیاری از کشورهای این منطقه، زنان در پشت حجاب بلند چادر زندگی می‌کنند که تمام بدن آن‌ها را، از نوک پا تا فرق سر، از دید مردان غریبه (غیر از همسر و پسر) پنهان می‌سازد؛ زنان تنها از طریق دریچه‌ای مشبک در بالای این حجاب می‌توانند آسمان، خورشید و جهان بیرون را تماشا کنند، گویی که ناظرانی از پشت یک پنجره مشبک هستند. قلمرو اسلام بسیار وسیع است و پاکستان تنها یک نقطه کوچک در این گستره به شمار می‌آید، بنابراین نمی‌توان تنها با مشاهده وضعیت زنان در شهری مانند کراچی، درباره کل وضعیت زنان مسلمان در سراسر این قلمرو قضاوت کرد؛ برای مثال، وضعیت زنان در ایران نسبت به برخی کشورهای دیگر بهتر است، در حالی که در کشوری مانند عربستان سعودی بسیار بدتر است. در عربستان سعودی، هنوز پدیده‌ای به نام حرم‌سرا وجود دارد و زنانی که قدم به این حرم‌ها می‌گذارند، می‌دانند که دیگر هرگز خارج نخواهند شد و از آنچه پشت دیوارهای حرم می‌گذرد، بی‌خبر می‌مانند. در این کشور، زن چنان موجودی بی‌اهمیت تلقی می‌شود که حتی نامش در دفتر ثبت احوال درج نمی‌شود و گاهی فقط به آوردن نام خانوادگی در کارت شناسایی بسنده می‌شود، گرفتن عکس از آن‌ها ممنوع است و زنان بسیار کمی در آنجا معنی کلمه “عشق” را که در دیگر نقاط جهان شناخته شده، می‌دانند. در این ساختار، مرد در حکم خدای زن است و مالک مطلق هستی او به شمار می‌آید. با این حال، واکنش جوامع مختلف در برابر تجاوز به زنان نیز بسیار متفاوت است؛ در برخی کشورها، مردانی که به خود اجازه چنین تعرضی را می‌دهند به شدت مجازات می‌شوند، در حالی که در برخی دیگر، تجاوز مجازات زندان ندارد و مجازات را جلاد با اجرای تنبیهی شدیدتر به اجرا درمی‌آورد که شامل ضربه شلاق به یکی از مهره‌های کمر فرد مجرم است تا او را برای همیشه از مردانگی ساقط کند. در مجموع، می‌توان نتیجه گرفت که احترام ظاهری به زنان در این جوامع زیاد است، اما در عمل، اغلب این احترام بسیار صوری و تشریفاتی است و معنای عمیقی ندارد.

کتاب “جنس ضعیف” (با عنوان اصلی Il Sesso Inutile، به معنای جنس بی‌مصرف) اثری ماندگار از اوریانا فالاچی، روزنامه‌نگار و نویسنده مشهور ایتالیایی، است که در سال ۱۹۶۱ میلادی به چاپ رسید. این کتاب حاصل سفرهای تحقیقی گسترده فالاچی به نقاط مختلف دنیا از جمله کشورهای شرقی مانند پاکستان، هند، مالزی، ژاپن و همچنین ایالات متحده آمریکا است و به نوعی گزارشی مستند و تکان‌دهنده از وضعیت زنان در جهان تلقی می‌شود. در ایران، ویدا مشفق نخستین مترجمی بود که این اثر را در سال ۱۳۳۷ (پیش از چاپ نسخه اصلی) به فارسی برگرداند که این موضوع نشان‌دهنده اهمیت زودهنگام این اثر در ایران است. محتوای اصلی کتاب بر بررسی سنت‌های غلط، باورهای ریشه‌دار و ساختارهای مردسالاری متمرکز است که زنان را به عنوان “جنس دوم” یا “جنس ضعیف” تعریف کرده و آن‌ها را از حقوق و استقلال انسانی محروم می‌سازد. فالاچی با قلم صریح، جسورانه و ژورنالیستی خود، داستان‌های زنانی را روایت می‌کند که در زندان روایت‌های تاریخی، مذهبی و قومی گرفتار آمده‌اند؛ از زنان تحت حجاب در پاکستان که حق انتخاب عاشقانه ندارند تا زنان قایق‌نشین هنگ‌کنگ و نظام مادرسالاری در کوالالامپور، همه و همه با دید انتقادی فالاچی به تصویر کشیده می‌شوند. نثر کتاب به دلیل رویکرد مستندگونه و خاطره‌نگارانه فالاچی، بسیار جذاب و خواندنی است و هدف نهایی آن، افشای عدم آگاهی زنان به هویت و حقوقشان و به چالش کشیدن تبعیض جنسیتی در سطوح جهانی است. این اثر که در ایران با نام “جنس ضعیف” شناخته می‌شود، همچنان به عنوان یکی از منابع اصلی در مطالعات زنان و فمینیسم باقی مانده است.