دانلود پی دی اف کتاب سه تار جلال آل احمد PDF

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های داستان «سه تار» در سبک جلال آل احمد، آغاز بی‌مقدمه و مستقیم آن است. داستان بلافاصله به دل زندگی مردی فرو می‌رود که به دلیل بی‌پولی و ناتوانی در خرید یک ساز، هرگز نتوانسته است استعدادهای موسیقی خود را آن‌طور که شایسته است، به منصه ظهور برساند و به آرزوهایش جامه عمل بپوشاند. اوج طنز تلخ و درام داستان زمانی رخ می‌دهد که سرانجام به تنها آرزویش یعنی خرید سه تار دست می‌یابد، اما اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد که او را ناکام می‌گذارد و آرزویش را بر باد می‌دهد. این پسر جوان بی‌پول و بی‌علاقه به درس و مدرسه، در واقع نماینده قشر خاصی از جوانان جامعه است که آل احمد در آثارش به نقد آن‌ها می‌پرداخت. این جوان همواره با موانع و سدهای متعددی روبرو می‌شود که او را از دستیابی به اهداف و آرزوهایش بازمی‌دارد؛ موانعی که ریشه در ساختارهای اجتماعی و فرهنگی معیوب زمانه دارند. در این میان، شخصیت‌های فرعی داستان نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند؛ به ویژه پسری عطر فروش، که به عنوان نمادی از مرتجعین و عوامل ارتجاع در جامعه به تصویر کشیده می‌شود. او در نهایت، با افکار و اعمال خود، تمام آرزو و رویای شخصیت اصلی داستان را بر باد می‌دهد و نمادی از نیروهای بازدارنده و تخریب‌گر در جامعه می‌شود. داستان «سه تار» با بهره‌گیری هوشمندانه از این تمثیل‌ها، نمادگرایی عمیق و روایت مستقیم و بدون واسطه، نقدی گزنده و واقع‌بینانه بر وضعیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی زمانه خود ارائه می‌دهد. این اثر، خواننده را به تفکر عمیق درباره مسائل مهمی چون ناتوانی فرد در برابر ساختارهای اجتماعی، نقش پول در تحقق آرزوها، و چالش‌های زندگی جوانان دعوت می‌کند. نثر ساده، بی‌پیرایه و قدرتمند آل احمد در این داستان، توانسته است تأثیری عمیق و ماندگار بر خوانندگان بگذارد و «سه تار» را به عنوان یکی از آثار مهم و تأثیرگذار ادبیات معاصر ایران تثبیت کند.

در پاسگاه مرزی، توقفم طولانی نبود. تذکره‌ام را بررسی کردند، عکسم را با چهره‌ام تطبیق دادند و ورقه آبله‌کوبی‌ام را که همان صبح در خرمشهر به قیمت دو تومان تهیه کرده بودم، دیدند و اجازه ورود صادر شد. بی‌درنگ، یک شرطی (پاسبان) جلو آمد، چمدانم را برداشت و پیشاپیش من حرکت کرد. از پاسگاه تا کنار شط فاصله چندانی نبود. در آنجا، بلم‌های دراز و نوک‌برگشته در کنار ساحل صف کشیده بودند؛ قایق‌رانان عرب با چفیه‌های بسته و چوب‌دستی در دست، با لهجه محلی صحبت می‌کردند. یکی از میان آن‌ها جلو آمد، با پاسبان مرزی صحبتی در گوشی کرد، چمدان را از او گرفت و در بلم قرار داد. ما دو نفر در بلم جای گرفتیم، اما قایق حرکت نکرد تا اینکه چهار نفر دیگر نیز سوار شدند: یک زن با روبنده اما چالاک، یک پاسبان دیگر و دو مرد مسن. پس از آن، سفرمان آغاز شد.