دانلود پی دی اف کتاب مسیر پیامبری صدیقه وسمقی PDF

بررسی کتاب مسیر پیامبری صدیقه وسمقی :

با توجه به اینکه نویسنده قرآن را به عنوان کتاب رسول‌الله پذیرفته و حضرت محمد (ص) را راستگو می‌داند، نمی‌توان این دیدگاه را پذیرفت که وحی تنها جوشش درونی پیامبران یا نتیجه رویاهای آنان باشد. از یک سو، خداوند متعال در آیات متعددی از قرآن کریم به وضوح بر ارسال پیامبران تأکید کرده و وحی را به‌عنوان پیامی از سوی خود به آنها معرفی نموده است. به عنوان مثال، در آیه‌ای از سوره فاطر آمده است: “وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ” (فاطر ۳۱) (و آنچه از کتاب به تو وحی کردیم حق است و تصدیق‌کننده و هماهنگ با کتاب‌های پیش از آن؛ خداوند نسبت به بندگانش آگاه و بیناست.) همچنین در آیه‌ای دیگر از سوره نساء چنین می‌فرماید: “إِنَّا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ کَمَا أَوْحَیْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِیِّینَ مِن بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَیْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِیسَى وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَیمَانَ ۚ وَآتَینَا دَاوُودَ زَبُورًا” (نساء ۱۶۳) (ما به تو وحی فرستادیم، همان‌گونه که به نوح و پیامبران پس از او وحی فرستادیم. و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و فرزندانشان و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود زبور دادیم.) از سوی دیگر، خداوند در قرآن کریم بارها به پیامبر اسلام (ص) امر کرده است که وحی الهی را به مردم بیان کند. این فرمان‌ها با عبارت «قل» (بگو) همراه هستند و نشان‌دهنده این واقعیت هستند که وحی صرفاً بیانی درونی یا تجربه شخصی نیست، بلکه پیامی الهی است که باید به دیگران منتقل شود. بنابراین، این دیدگاه که وحی الهی تنها نتیجه جوشش درونی پیامبران است، به‌طور صریح با اصول قرآن و آموزه‌های آن در تضاد قرار دارد. قرآن کریم به‌عنوان کتابی الهی، وحی را پیامی مستقیم از سوی خداوند معرفی می‌کند و پیامبران را به‌عنوان واسطه‌ای برای انتقال این پیام الهی به بشریت می‌شناسد. این حقایق قرآنی نشان می‌دهند که وحی الهی مفهومی فراتر از تجربه درونی پیامبران دارد و دارای ماهیتی متعالی است که از جانب خداوند به ایشان الهام شده است.

بخشی از کتاب مسیر پیامبری صدیقه وسمقی :

اگر از دیدگاه انسانی و با در نظر گرفتن جایگاه خود بر روی زمین به موضوع نگاه کنیم و از دخالت هرگونه پیش‌فرض یا پیش‌داوری اجتناب نماییم، و تنها بر مبنای شواهد و قرائن تاریخی به تحلیل مسئله بپردازیم، درمی‌یابیم که پیامبران در بستر شرایط اجتماعی زمان خود و با توجه به ظرفیت‌های موجود، به خلق و طراحی ایده‌آل‌هایی پرداخته‌اند. این ایده‌آل‌ها به‌گونه‌ای شکل گرفته‌اند که برای تحقق‌بخشیدن به آنها، پیامبران نیازمند نیروی مردمی و همکاری جامعه بوده‌اند. در واقع، پیامبران با توجه به نیازها و چالش‌های موجود در محیط اجتماعی خود، آموزه‌ها و راهکارهایی را ارائه کردند که نه‌تنها آرمان‌ها و اهدافشان را شکل می‌داد، بلکه به تغییرات بنیادینی در ساختارهای اجتماعی و فرهنگی زمان خود منجر می‌شد. این تغییرات بر مبنای ظرفیت‌های انسانی و توان بالقوه جوامع در آن دوران ایجاد شده‌اند و نشان‌دهنده نقش محوری مردم در تحقق این آموزه‌ها بوده‌اند. این دیدگاه به ما کمک می‌کند تا پیامبری را نه صرفاً به‌عنوان یک پدیده ماورایی، بلکه به‌عنوان یک تلاش انسانی برای دستیابی به اهداف بلندمرتبه و اجتماعی ببینیم که بر پایه ظرفیت‌ها و امکانات موجود بنا شده است. پیامبران با الهام از وضعیت موجود و توانایی‌های بالقوه مردم، به ارائه راه‌حل‌ها و چشم‌اندازهایی پرداختند که بتواند مسیر تغییر و تحول را هموار سازد. این تحلیل بر اساس شواهد تاریخی، تصویری جامع‌تر و واقع‌گرایانه‌تر از نقش پیامبران در تاریخ ارائه می‌دهد.