دانلود پی دی اف کتاب پرنده ی من فریبا وفی PDF

رمان «پرنده من» زندگی درونی یک زن خانه‌دار و مادر جوان را در محله‌ای پایین‌شهر در تهران روایت می‌کند که با تمایل همسرش، امیر، برای مهاجرت به کانادا مواجه است. هنگامی که امیر سرانجام او و فرزندانش را ترک می‌کند، زن جوان ناچار می‌شود به تنهایی بار مسئولیت بزرگ کردن فرزندان و مراقبت از مادر بیمار خود را بر دوش کشد. فریبا وفی با سبک مینیمالیستی درخشانش، انعطاف و انفعال عمیق راوی را به تصویر می‌کشد؛ شخصیتی که در برابر فشارهای زندگی، سرسخت و در عین حال تسلیم‌پذیر است. فصل‌های کوتاه و نثرهای بی‌پروا، بستری ایده‌آل برای نمایش احساسات بیان‌نشده و فشرده شخصیت‌ها فراهم می‌کند. از خلال خاطرات راوی، گذشته‌ای تراژیک آشکار می‌شود؛ از جمله مرگ دردناک پدرش در زیرزمین خانه که مادرش به التماس‌های او برای کمک بی‌اعتنا بوده است، و این رخداد به شکلی دراماتیک، رنج و انفعال نسل‌های پیشین را در شخصیت او بازتاب می‌دهد. این کتاب، پرتره‌ای روان‌شناختی از یک زن است که در سکوت، با درد و مسئولیت‌های بزرگ زندگی خود مواجه می‌شود و معنای مقاومت را در دل تنهایی به تصویر می‌کشد.

اینجا چین کمونیست است. من کشور چین را ندیده‌ام، اما گمان می‌کنم باید جایی شبیه محله ما باشد. نه، در واقع، محله ماست که شبیه چین است؛ پر از آدم. می‌گویند در خیابان‌های چین هیچ حیوانی دیده نمی‌شود، هر جا نگاه کنی فقط آدم است. با این حساب، محله ما کمی بهتر از چین است؛ چون یک گربه ولگرد داریم که روی نرده ایوان می‌نشیند و همسایه طبقه سوم هم گویا یک طوطی نگه می‌دارد. یک مغازه پرنده‌فروشی هم سر خیابان داریم. سکوت من، گذشته‌ای طولانی دارد و به خاطر آن بارها مورد تحسین قرار گرفته‌ام. هفت هشت ساله بودم که فهمیدم هر بچه‌ای آن را ندارد و خیلی زود، سکوت من به اولین و باارزش‌ترین دارایی‌ام تبدیل شد. سال‌ها بعد، زنان خانواده ما بارها مرا به خاطر توداری و رازداری‌ام تحسین کردند و من خیلی زود فهمیدم که به یک صندوقچه محکم و پر از راز می‌مانم. اما امیر از سکوت‌های من کلافه می‌شد و این سکوت، او را به وحشت می‌انداخت. کم‌کم عادت به پرحرفی پیدا کردم، حتی در مواقعی که لازم نبود. سال‌ها بعد، با تمام وجود فهمیدم که حرف می‌تواند حتی مخفیگاهی بهتر و محکم‌تر از سکوت باشد.

کتاب «پرنده من»، یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار فریبا وفی، نویسنده معاصر ایرانی است که به دلیل سبک روایی مینیمالیستی و پرداخت عمیق به مسائل درونی شخصیت‌ها شهرت یافته است. این رمان داستان زنی خانه‌دار و مادر جوان را در محله‌ای پایین‌شهر در تهران روایت می‌کند که زندگی‌اش پس از مهاجرت همسرش، امیر، به کلی تغییر می‌کند. او مجبور است به تنهایی مسئولیت نگهداری از دو فرزند و مادر بیمارش را بر عهده بگیرد. وفی در این کتاب به شکلی ظریف و بی‌پروا به موضوعاتی همچون تنهایی، انفعال، ناامیدی و جست‌وجوی هویت می‌پردازد و تصویری واقع‌گرایانه از زندگی زنان در جامعه امروز ایران ارائه می‌دهد. «پرنده من» به جای تمرکز بر رخدادهای بیرونی، بر دنیای ذهنی و احساسات سرکوب‌شده شخصیت اصلی تمرکز دارد و نشان می‌دهد که چگونه یک زندگی عادی می‌تواند سرشار از دردهای پنهان و پایداری‌های خاموش باشد.