دانلود پی دی اف کتاب ماندراگولا نیکولو ماکیاولی PDF

هدف کلی نمایش‌نامه کمدی ماندراگولا (Mandragola) نوشته نیکولو ماکیاولی، نه صرفاً سرگرمی، بلکه ارائه یک نقد اجتماعی و سیاسی گزنده و واقع‌گرایانه از فساد اخلاقی و فکری جامعه فلورانس در عصر رنسانس است؛ ماکیاولی از طریق این کمدی سیاه، به شیوه‌ای طنزآلود و زیرکانه، نشان می‌دهد که چگونه قدرت، شهوت و منافع شخصی می‌توانند اصول اخلاقی و نهادهای بنیادین جامعه (مانند خانواده، دین و قانون) را به فساد بکشانند، و به طور ضمنی، این اثر را به مثابه یک آیینه‌ای تمام‌نما برای نشان دادن آن دسته از فنون حیله‌گری و بی‌اخلاقی به کار می‌گیرد که او در شهریار، آن‌ها را برای کسب و حفظ قدرت سیاسی ضروری می‌دانست.

نیکولو ماکیاولی در فلورانس، آموزش‌های اولیه خود را در حوزه‌های ضروری آن دوران شامل دستور زبان، بلاغت و زبان لاتین از استاد خود، پائولو دارونچلیونه، فرا گرفت؛ با این حال، به نظر می‌رسد او از تحصیلات عالی و رسمی دانشگاهی برخوردار نبوده و در مورد میزان تسلط او بر زبان یونانی باستان نیز تردیدهایی جدی وجود دارد. نقطه عطف زندگی سیاسی ماکیاولی در سال ۱۴۹۴ میلادی رقم خورد؛ زمانی که خاندان قدرتمند مدیچی پس از حدود شصت سال فرمانروایی، از قدرت برکنار شدند و جمهوری فلورانس مجدداً احیا گشت، ماکیاولی که فردی با استعداد و باهوش بود، در ژوئن سال ۱۴۹۸ به سرعت به خدمت دولت جمهوری درآمد و سال‌های پر از فعالیت و تنش خود را در دستگاه حکومتی آغاز کرد و به زودی به مقام نایب‌رئیسی دیوان جمهوری و سپس به جایگاه حساس دبیری شورای ده نفره‌ی آزادی و صلح (مسئولیت دیپلماسی و جنگ) منصوب شد. در اوایل قرن شانزدهم، ماکیاولی مأموریت‌های دیپلماتیک متعدد و مهمی را بر عهده گرفت که مهم‌ترین آن‌ها شامل سفارتخانه‌هایی به دربار پادشاهان اروپایی و همچنین مأموریت‌هایی در رم تحت حکومت پاپ بود که به او دیدگاهی دست اول از نحوه عملکرد قدرت در سطح عالی بخشید، یکی از مأموریت‌های چالش‌برانگیز او زمانی پیش آمد که رهبران دو جناح متخاصم در شهر پیستویا در سال‌های ۱۵۰۱ و ۱۵۰۲ علیه یکدیگر شوریدند و ماکیاولی مأموریت یافت که غائله را خاموش سازد، اما این مأموریت با میانجیگری به موفقیت نرسید تا اینکه حکومت مجبور شد دو مدعی آشوبگر را با قاطعیت از شهر اخراج کند، روشی که ظاهراً ماکیاولی آن را تنها راه مؤثر می‌دانست و در همین سال‌ها (۱۵۰۱)، او با ماریتا کورسینی ازدواج کرد.

این داستان، که به درستی می‌توان آن را در ژانر کمدی سیاه طبقه‌بندی کرد، پرده از فسادی عمیق و ریشه‌دار برمی‌دارد که نه تنها به نهاد خانواده و دین، بلکه حتی به ساختارهای حقوقی پذیرفته شده جامعه نیز رخنه کرده است، چنانکه شخصیت نیکیا خود یک حقوقدان و عالم پیر است، این تزلزل و گستردگی فساد، نشانگر یک تحول ساختاری و اساسی در بنیادهای جامعه مورد نظر است؛ فسادی که تا خصوصی‌ترین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی، یعنی خانواده، و همچنین قابل‌اتکاترین نهاد معنوی، یعنی دین، نفوذ کرده است و نکته کلیدی این است که هر دوی این نهادها نه تنها مانع فساد نیستند، بلکه خود توجیه‌کننده و مشوق انحراف اخلاقی‌اند، این وضعیت در تشویق‌های مکرر شوهر (نیکیا)، مادر (سواستیکا) و به ویژه کشیش اقرارنیوش لوکرشیا برای انجام عمل غیراخلاقی کاملاً مشهود است.

نمایش‌نامه ماندراگولا (به ایتالیایی: Mandragola، به معنی مهرگیاه) یک کمدی پنج‌پرده‌ای شاهکار از نیکولو ماکیاولی (۱۴۶۹–۱۵۲۷)، نظریه‌پرداز سیاسی بزرگ رنسانس، است که در حدود سال ۱۵۱۸ نوشته شده و به دلیل نقد اجتماعی تند، رئالیستی و زیرکانه خود، به عنوان یکی از بهترین آثار کمدی در ادبیات رنسانس ایتالیا شناخته می‌شود؛ داستان این نمایش که در فلورانس می‌گذرد، حول محور تلاش‌های کالیماکو، یک جوان عاشق‌پیشه، برای فریب لوکرشیا، زن جوان و بافضیلت نیکیا (حقوقدانی ساده‌لوح)، است که به بهانه درمان نازایی لوکرشیا، با کمک لیگوریو (دلال حیله‌گر) و به‌ویژه فرا تیموتئو (یک کشیش اقرارنیوش فاسد)، توطئه‌ای غیراخلاقی را طراحی می‌کند که در آن ادعا می‌شود یک معجون سمی (ماندراگولا) باید استفاده شود؛ این اثر عمیقاً سیاسی، نه تنها یک کمدی صرف است، بلکه به شیوه‌ای کنایه‌آمیز نشان می‌دهد که چگونه قدرت، شهوت و منافع شخصی، اصول اخلاقی و نهادهای بنیادین جامعه نظیر خانواده و دین را به فساد می‌کشانند و از این منظر، به عنوان یک تفسیر عملی بر اصول بی‌رحمانه و واقع‌گرایانه‌ای که ماکیاولی در کتاب مشهور شهریار برای کسب و حفظ قدرت سیاسی مطرح کرده، تلقی می‌شود.