دانلود پی دی اف کتاب باشبیرو محمود دولت آبادی PDF

هدف کلی رمان “باشُبیرو” اثر محمود دولت‌آبادی، بازتاب و بازآفرینی واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی ایران در یک برهه زمانی حساس، به ویژه سال‌های پیش از ملی شدن صنعت نفت (دهه ۱۳۲۰ و اوایل ۱۳۳۰) است، به نحوی که خواننده با درگیر شدن در تضادها و درگیری‌های طبقاتی، سیاسی و اجتماعی آن دوران، آگاهی و درک عمیق‌تری نسبت به تحولات تاریخی و تأثیر آن‌ها بر زندگی روزمره مردم، به ویژه طبقات محروم و کارگران، پیدا کند؛ این اثر با محوریت شخصیت‌هایی مانند حله و خدو (معلم مبارز)، ضمن بررسی مسائل زنان در جامعه سنتی و روابط انسانی پیچیده، به مضامینی چون استبدادستیزی، مخالفت با دخالت‌های بیگانه (به ویژه انگلیس)، مبارزه با فقر و بی‌عدالتی و نمایش فعالیت مبارزان سیاسی و سرکوب آنان می‌پردازد و در نهایت می‌کوشد تا با روایت داستان‌هایی با ایدئولوژی‌های چپی و طرفداری از طبقه کارگر، یک اثر آموزنده و روشنگرانه درباره بافت تاریخی-سیاسی آن زمان ارائه دهد.

داستان “باشُبیرو” نه تنها یک روایت ادبی است، بلکه به منزله یک سند غیرمستقیم، مخاطبان را به درک عمیق‌تر و جزئی‌تری از وقایع تاریخی مهمی چون مبارزات ملی شدن صنعت نفت می‌رساند و امکان شناخت تأثیرات گسترده این تحولات کلان بر ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن دوره را فراهم می‌آورد؛ این اثر با برجسته کردن تضادها و درگیری‌های اجتماعی و سیاسی حاکم بر دوران، نشان می‌دهد که چگونه چالش‌های بزرگ ملی و کشمکش‌های طبقاتی و سیاسی مستقیماً بر زندگی روزمره مردم، روابط انسانی و سرنوشت‌های فردی تأثیر می‌گذاشته است؛ در نتیجه، خواندن این داستان به ابزاری برای آموزش و آگاهی‌بخشی تبدیل می‌شود، چرا که با ارائه جزئیات تاریخی و اجتماعی ملموس، به خواننده کمک می‌کند تا فراتر از اطلاعات سطحی، به دیدگاه‌های جدید و چندجانبه‌ای نسبت به آن برهه حساس از تاریخ دست یابد و پیچیدگی‌های جامعه آن زمان را به خوبی درک کند.

داستان “باشُبیرو” را نباید تنها به چشم یک اثر ادبی نگریست؛ این کتاب در حقیقت همچون پنجره‌ای عمل می‌کند که خواننده را مستقیماً به قلب یک دوره تاریخی مهم در ایران می‌برد، زمانی که کشور شاهد تحولات سیاسی و اقتصادی گسترده‌ای بود و مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین رویداد آن دوره، یعنی ملی شدن صنعت نفت، سرنوشت جامعه را دگرگون ساخت.

“باشُبیرو” یک داستان بلند از محمود دولت‌آبادی، نویسنده نامدار معاصر ایرانی است که نگارش آن در سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰ به طول انجامید و اولین بار در سال ۱۳۵۱ توسط انتشارات گلشایی به چاپ رسید و توانست در سال ۱۳۵۲ جایزه بهترین داستان بلند کانون نویسندگان ایران را کسب کند؛ ماجراهای این کتاب در بندری در جنوب ایران و در دوران دهه‌های ۲۰ و ۳۰ شمسی (سال‌های قبل از ملی شدن صنعت نفت) رخ می‌دهد و به تصویر کشیدن تضادهای سیاسی، اجتماعی و مبارزات طبقاتی آن زمان اختصاص دارد؛ هسته اصلی داستان با بازگشت حله، زنی که پس از یک زندگی زناشویی ناموفق و جدایی به زادگاهش در خوزستان بازگشته، آغاز می‌شود و در جستجوی هویت و جایگاه خود، زندگی‌اش با شخصیت‌های کلیدی دیگری گره می‌خورد، از جمله خدو (یک معلم فعال سیاسی و مبارز که در معرض خطر و آزار قرار دارد)، جاسم (برادر کوچک‌تر حله) و شبیرو که مردی تنها و مالیخولیایی از بازماندگان برده‌های زنگبار در ساحل است؛ هدف این اثر، علاوه بر بررسی مسائل زنان در جامعه سنتی، آگاهی‌بخشی درباره اوضاع و احوال یک دوران خاص تاریخی و نشان دادن چگونگی تأثیر تحولات سیاسی بر سرنوشت مردم عادی و مبارزان است و این داستان جزو مجموعه آثار آغازین دولت‌آبادی است که مقدمه‌ای بر رمان‌های مهم‌تر بعدی او چون جای خالی سلوچ محسوب می‌شود.