دانلود پی دی اف کتاب آیینه محمد حجازی PDF

داستان «مارگیر» روایتگر حادثه‌ای تکان‌دهنده در زندگی زنی ساکن حومه شهر است. یک روز، او با شنیدن صدایی از صندوق‌خانه‌اش به سرعت به آنجا می‌رود و با دیدن یک دزد در حال جمع‌آوری وسایل، از ترس به ایوان پناه می‌برد. اما وحشت او با دیدن ماری بزرگ در ایوان دوچندان می‌شود و همین ترس شدید او را به حالت شوک می‌برد. لحظاتی بعد که زن به هوش می‌آید، با صحنه‌ای کاملاً غیرمنتظره روبرو می‌شود: دزد، مار را کشته و تمام وسایل را دست‌نخورده در جای خود باقی گذاشته است. زن که تحت تأثیر این عمل غیرمنتظره قرار گرفته، مبلغی پول به او می‌دهد و به او می‌گوید که هرگاه به پول نیاز داشت، به خانه‌اش بیاید. از آن روز به بعد، این مرد که دیگر نه دزد، بلکه «مارگیر» نامیده می‌شود، ماهی یک بار به خانه زن می‌آید و پولی دریافت می‌کند. محمد حجازی با نوشتن این داستان کوتاه و عمیق، به بررسی ابعاد پیچیده انسانیت می‌پردازد. داستان مارگیر به ما می‌آموزد که مفاهیم خیر و شر مطلق نیستند و گاهی مهربانی و نجات می‌تواند از جایی غیرمنتظره و از درون فردی که برچسب «مجرم» خورده است، سرچشمه بگیرد. حجازی از طریق این قصه ساده و زنده، پیام‌های عمیقی درباره بخشش، ترحم و ارزش زندگی به مخاطبان خود منتقل می‌کند.

در این جهان سرشار از درد و رنج و دلهره، جز خنده هیچ دوایی نیست، چرا که غم و اندوه خود دردی است که بر زخم‌هایمان می‌افزاید. هر بار که غصه می‌خوریم، به جای گشودن گرهی از مشکلات، با دستان خود گره دیگری بر آن می‌زنیم. این بار سنگین، روح و جسم را ناتوان و قوه تعقل را پریشان می‌کند. غصه، روزگارمان را تیره و تار می‌سازد و دنیا را در خیالمان پر از چاه و دیو و بدخواهی می‌بینیم. اما کافی است که آفتاب خنده در دلی بتابد، تا تمام آن غول‌ها و دشمنان و پرتگاه‌هایی که می‌دیدیم، محو و نابود شوند. در یک آن، عالمی پر از صفای سبزه‌ها و گل‌ها، لذت و محبت و گذشت، در برابر دیدگانمان جلوه می‌کند و به ما یادآور می‌شود که شادی، خود توانایی خلق دنیایی تازه را دارد.