دانلود پی دی اف کتاب شهری چون بهشت سیمین دانشور PDF

کتاب «شهری چون بهشت» نوشته‌ی سیمین دانشور، به عنوان یکی از اولین و ماندگارترین مجموعه‌های داستان کوتاه این نویسنده برجسته، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر ایران دارد. این کتاب شامل ده داستان کوتاه است که هر یک، دنیایی مستقل و پر از جزئیات را به تصویر می‌کشد و با روایت شخصیت‌ها و اتفاقات جذاب، به عمق زندگی روزمره مردم نفوذ می‌کند. برای مثال، در یکی از این داستان‌ها، یک خانواده آمریکایی که در ایران سکونت دارند، از سر کنجکاوی و حس نوعدوستی، علاقه‌ای خاص به شخصیت حاجی فیروز پیدا می‌کنند و تصمیم می‌گیرند به هر قیمتی شده برای او کاری انجام دهند و به نوعی به او کمک کنند که این ماجرا منجر به برداشت‌های فرهنگی متفاوت می‌شود. در داستانی دیگر، زنی بی‌سواد که در تمام فراز و نشیب‌های زندگی در کنار همسرش بوده و از او حمایت کرده، با واقعیت تلخی روبرو می‌شود و درمی‌یابد که همسرش که اکنون به مقامی والا و شغل پزشکی رسیده، سودای زنی جوان و امروزی را در سر دارد. همچنین، در داستانی دیگر، دختری جوان که در مدرسه‌ی هنر تحصیل می‌کند، به خاطر علاقه غیرمنتظره یکی از همکلاسی‌هایش به خود، با مشکلاتی عاطفی و اجتماعی مواجه می‌شود که مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. سیمین دانشور در تمام این داستان‌ها با هنرمندی بی‌نظیری احساسات پیچیده شخصیت‌ها و روابط آن‌ها با یکدیگر را به تصویر می‌کشد و قصه‌هایی به یادماندنی خلق می‌کند. این مجموعه داستان نه تنها به عنوان یک اثر ادبی معتبر و ارزشمند شناخته می‌شود، بلکه به عنوان یک بازتاب دقیق و صادق از جامعه و فرهنگی که دانشور در آن زیسته و نوشته است، اهمیت تاریخی و اجتماعی عمیقی دارد.

دختر به خواندن ادامه داد، اما انگار کلمات به سختی از دهانش خارج می‌شدند. گویی چیزی او را وادار به این کار کرده بود و این فشار، حال سیاه را نیز به هم زده بود. سیاهی که از این فضای سنگین خسته شده بود، برای فرار از آن مشغول غذا خوردن شد. در همین حین، دختر ناگهان صدایش را قطع کرد و آوازی را که می‌خواند، ناتمام رها کرد. او با حالتی بی‌تفاوت و بی‌مقدمه، طوری که انگار تازه به خاطرش رسیده باشد، از جوجی خان پرسید: «نکنه پدر و مادرتون رو بیدار کنم؟» او سپس دوباره خندید و در همان حال، چشمانش را خمار کرد و با نگاهی خیره و اغواگرانه به جوجی خان خیره شد. با یک چنگال، تکه‌ای از ران مرغ را جدا کرد و به آرامی به سمت جوجی خان خم شد تا آن را به او تعارف کند. اما جوجی خان دهان باز نکرد و با دست، چنگال را از او گرفت و با لحنی کوتاه گفت: «متشکرم.» دختر که از این واکنش سرد دلسرد نشده بود، با چنگال در بشقاب خودش کند و کاو کرد تا جناق مرغ را پیدا کند. وقتی آن را یافت، با حالتی بازیگوشانه به طرف جوجی خان گرفت و پیشنهاد داد: «جناق بشکنیم؟» جوجی خان که از این پیشنهاد غافلگیر شده بود، پرسید: «سرچی؟» و دختر با لبخندی مرموز و صدایی آرام پاسخ داد: «سر بوسه.»