دانلود پی دی اف کتاب پادشاه پارسی داریوش یکم پیتر یولیوس یونگ PDF

داریوش بزرگ در دوران پادشاهی خود توجه ویژه‌ای به توسعه و آبادانی کشور داشت و از این رو، اقدامات چشمگیری در جهت گسترش تجارت، ساخت زیرساخت‌ها و پیوند نواحی کشور با یکدیگر انجام داد. او با ساخت جاده شاهی، شبکه‌ای کارآمد برای ارتباطات و حمل و نقل در سراسر امپراتوری وسیع هخامنشی ایجاد کرد. این شاهنشاه با سیاست‌های هوشمندانه خود، روابط خوبی با ملل تابع برقرار کرد؛ برای مثال، به یهودیان اجازه بازسازی معبد اورشلیم را داد و در مصر نیز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نیکوکاران و قانون‌گذاران مورد احترام قرار گرفت. روابط او با یونانیان نیز بر همین اساس بود، تا جایی که بسیاری از آنان تحت تأثیر رویکرد مدیریتی او قرار گرفتند. داریوش بناهای مهمی در شهرهای شوش، بابل و همدان بنا کرد، اما شهرت هیچ‌یک به پای تخت‌جمشید نمی‌رسد که به عنوان نماد قدرت و شکوه امپراتوری هخامنشی شناخته می‌شود و مقبره او در نقش رستم در نزدیکی آن قرار دارد، جایی که کتیبه‌ای از شاهنشاه باقی است. مهم‌ترین مأخذ برای شناخت تاریخ سلطنت داریوش، کتیبه بزرگ بیستون است که در آن داریوش شرح پیروزی‌های خود را ثبت کرده و آن را به یکی از بزرگ‌ترین اسناد تاریخی جهان تبدیل کرده است. در نهایت، نقش داریوش در تاریخ ایران نه تنها به عنوان یک فاتح، بلکه به عنوان یک معمار و توسعه‌دهنده زیرساخت‌ها، انکارناپذیر است.

فاجعه شکست دولت قدرتمند لودیه، همچون برقی که در آسمان صاف و بی‌ابر بدرخشد، تمام جهان مدیترانه را به حیرت و تزلزل واداشت. هیچ‌کس گمان نمی‌برد که دولتی با آن عظمت و ثروت، که بزرگ‌ترین قدرت آن ناحیه بود، به ناگهان و در مدت زمانی کوتاه، چنین بی‌مقدمه نیست و نابود شود. این پیروزی برق‌آسا عملاً ثابت کرد که قدرت نظامی ایرانی‌ها بی‌نظیر است و این امر، خطر بزرگی را برای تمام ممالک موجود آشکار کرد. کوروش پس از این فتح بزرگ، مدتی در شهر ساردیس توقف کرد تا تشکیلات لازم برای انضمام سرزمین وسیع لودیه به قلمرو دولت خود را سازماندهی کند. در همین زمان، فرستادگان شهرهای یونانی آسیای صغیر با عجله به خدمت او آمدند تا برای شهرهای خود تقاضای آزادی و استقلال کنند، اما آن‌ها خود نیک می‌دانستند که برای این کار دیر رسیده‌اند. کوروش که دیگر آن‌ها را رعایای خود می‌دانست، به فرمان‌برداری از خود فراخواند و این شهرها نیز در آخرین تلاش خود برای حفظ استقلال، به دولت اسپارت پناهنده شدند.