دانلود پی دی اف کتاب کارناوال وحشت الناز دادخواه PDF

هدف کلی کتاب کارناوال وحشت، نوشته‌ی الناز دادخواه، این است که یک کاوش عمیق و مدرن را در ژانر وحشت روان‌شناختی ارائه دهد که ریشه در تاریکی‌های واقعی جامعه‌ی معاصر و نه جهان ماوراءالطبیعه دارد؛ این اثر با الهام گرفتن از فضاهای زیرزمینی و خطرناک اینترنت مانند دارک وب، قصد دارد تا هشداری جدی باشد درباره‌ی پیامدهای خطرناک فرار از مسئولیت‌های زندگی و عواقب مهلکی که ریسک‌های احمقانه (مانند شرط‌بندی برای ورود به بازی) می‌توانند در دنیای امروز به دنبال داشته باشند؛ هدف نویسنده این است که تقابل میان جستجوی آرامش در طبیعت و رویارویی با وحشتی را که کاملاً توسط انسان‌ها و فناوری‌های مدرن سازماندهی شده، به تصویر بکشد و از طریق روایت یک بازی مرگ و زندگی پانزده روزه، به تحلیل عمیق ماهیت شرارت سازمان‌یافته و سادیسم در عصر دیجیتال بپردازد و مرزهای میان بازی، واقعیت و جنون را در هم بشکند و در نهایت، خواننده را به یک تجربه‌ی هیجانی و فکری درباره‌ی آسیب‌پذیری انسان در برابر تهدیدات نامرئی و شبکه‌ای وادار سازد.

برندا و همراهانش در ابتدای این ماجرا هیچ خبری از سرنوشت شوم و دگرگون‌کننده‌ای که در انتظارشان است، ندارند و سفر ساده‌ی آن‌ها به جنگل قرار است با یک حادثه‌ی عجیب و هولناک کاملاً زیر و رو شود؛ نقطه‌ی عطف داستان زمانی رقم می‌خورد که این گروه ماجراجو، تنها به دنبال یک شرط‌بندی احمقانه و ساده‌انگارانه، وارد محیط ترسناک و مرموز «کارناوال وحشت» می‌شوند؛ کارناوال به سرعت از یک بازی ساده فراتر رفته و به میدان نبرد واقعی تبدیل می‌شود، جایی که بازی مرگ و زندگی برای آن‌ها به صورتی بی‌بازگشت آغاز می‌گردد؛ این بازی هولناک و نفس‌گیر، آن‌ها را برای یک دوره‌ی زمانی طولانی پانزده شبانه‌روز درگیر خود می‌کند و تجربه‌ای پر از ترس روان‌شناختی، هیجان مفرط و تنش‌های جسمی و روحی برایشان به ارمغان می‌آورد؛ نویسنده با خلق فضایی تاریک، آشفته و مملو از تنش‌های عصبی، مخاطبان را مستقیماً به دنیایی پر از وحشت و اضطراب شدید پرتاب می‌کند؛ نکته‌ی مهم در این داستان، بهره‌گیری هوشمندانه‌ی نویسنده از عناصر مدرن و تأثیرات ناشی از صفحات مجازی خطرناک، به‌خصوص فضاهای زیرزمینی وب، است تا داستانی خلاقانه و جذاب را ارائه دهد که ترس و وحشت را نه از طریق ارواح، بلکه به شکلی کاملاً ملموس، واقعی و مؤثر به تصویر می‌کشد.

قطار با کشیدن یک سوت تیز و گوش‌خراش، به کندی آغاز به حرکت کرد؛ با گردش چرخ‌ها بر روی ریل و بالا گرفتن صدای سابیده‌شدن آهن روی آهن، این غژغژ فلزی به شکلی آزاردهنده در سر پیچید و با نوای عجیب و ناخوشایند موزیک کارناوال در هم آمیخت؛ سرم را به میله‌ی سردی چسباندم و با چشمانم محیط سراسر تاریک و مبهم کارناوال را دنبال کردم؛ قطار یک دور کامل در مسیر حلقوی خود چرخید و نگاهم به ترتیب از روی غرفه‌های ترسناک گذشت، از غرفه‌ی وهم‌آلود گردونه‌ی شانس، از دارت مرگبار و حتی از کنار زمین منچ انسانی نیز عبور کردیم و با عبور از کنار چرخ و فلک قدیمی و زنگ‌زده که به نظر می‌رسید سال‌هاست متوقف شده است، قطار به دهانه‌ی تونلی نزدیک شد که یک سیاهی محض و مطلق بود و در این هنگام، صدای بوق دوباره‌ی قطار به شکلی هشداردهنده در فضای کارناوال طنین انداخت؛ به محض وارد شدن به ظلمت کامل تونل، جیغ‌های خفه و مقطعی از صندلی‌های جلویی به گوشم رسید، اما رفته رفته یک نور آبی کم‌رنگ و مرموز توانست اندکی فضای اطراف را روشن کند؛ در این نور مه‌آلود، عروسک‌های ترسناکی با ماسک‌های دلقک‌مانند در اطراف تونل جاسازی شده بودند، عروسک‌هایی که به شکلی مکانیکی و ناموزون به عقب و جلو خم می‌شدند و در تاریکی وهم‌انگیز، نقطه‌ی براق چشم‌هایشان با حالتی تهدیدآمیز برق می‌زد.