دانلود پی دی اف کتاب شاهنامه و دستور محمود شفیعی PDF

هدف کلی کتاب «شاهنامه و دستور» نوشته محمود شفیعی، آن است که شاهنامه فردوسی را به عنوان یک متن حماسی بزرگ و ارزشمند، نه تنها از منظر ادبی و روایی، بلکه به صورت ویژه از جنبه‌های زبانی، دستوری و ساختار واژگانی مورد بررسی و تحلیل عمیق قرار دهد؛ نویسنده قصد دارد با کاوش در این گنجینه ادبی، علاوه بر تأکید بر جنبه‌های حکمی، علمی، اخلاقی و فرهنگی، به شناسایی و تبیین اصول، قواعد و ظرایف دستور زبان پارسی کهن، چنان که در شاهنامه به کار رفته، بپردازد تا نقش شاهنامه به عنوان یک منبع اصلی و معتبر برای مطالعه تحول زبان فارسی و همچنین، سرچشمه‌ای برای پژوهش‌های میان‌رشته‌ای در حوزه‌های تاریخ، حکمت و فرهنگ ایران برجسته شود.

در میان انبوهی از جنبه‌های ارزشمند شاهنامه، آنچه بلافاصله پس از بررسی دقیق ساختارهای زبانی، لغوی و دستوری این شاهکار حماسی خودنمایی می‌کند و دست‌کم توجه نگارنده را به شدت به خود جلب ساخته است، تمرکز عمیق آن بر موضوعات علمی، مفاهیم معنوی و جنبه‌های عقلانی است؛ این ابعاد، گویای جایگاه رفیع خرد و دانش در جهان‌بینی فردوسی است و از این رو، ما آن را به عنوان «دانش و خرد فردوسی» تعبیر کرده‌ایم که در حقیقت، بازتاب‌دهنده نظام فکری، فلسفی و علمی است که شاعر در قالب حماسی به مخاطب عرضه می‌دارد و نشان می‌دهد که این گنجینهٔ جاودان، ورای روایت‌های داستانی، یک منبع مهم برای کاوش در خردورزی، حکمت و اندیشه ایرانی در دوران‌های باستان و اسلامی نیز به شمار می‌رود.

شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی، نه تنها بزرگ‌ترین و ارزشمندترین میراث ادبی به زبان پارسی است، بلکه به درستی یکی از برجسته‌ترین و جاودانه‌ترین نوشته‌های ادبی در سطح جهان نیز محسوب می‌شود؛ فردوسی به عنوان بزرگ‌ترین و بی‌رقیب‌ترین شاعر حماسه‌سرای ایران، این شاهکار را خلق کرده که به حق سرآمد تمام دیوان‌ها و یک گنجینهٔ بی‌نظیر از ادب، زبان و فرهنگ پارسی است؛ بنابراین، سزاوار است که این اثر سترگ و عظیم، همواره از جنبه‌های متعدد و گوناگونی چون دانش، تاریخ، واژه‌شناسی، آیین‌ها، دین، اخلاق، آداب و رسوم اجتماعی، تجهیزات جنگ و صلح، خردورزی و به ویژه از منظر دستور زبان پارسی، مورد کنکاش، بررسی عمیق و پژوهش‌های مستمر و تخصصی قرار گیرد.

کتاب «شاهنامه و دستور» نوشته محمود شفیعی، یک اثر پژوهشی است که با هدف بررسی و تحلیل عمیق شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، فراتر از یک متن حماسی صِرف، به عنوان یک منبع علمی و فرهنگی ارائه شده است؛ این کتاب، همان‌طور که از عنوانش پیداست، به صورت خاص بر جنبه‌های دستوری و زبانی شاهنامه تمرکز دارد و تلاش می‌کند تا قواعد، ساختارها و ظرایف زبان پارسی را که در این اثر بی‌نظیر به کار رفته، استخراج و تبیین کند و علاوه بر این، نویسنده در مقدمه و فصول خود بر اهمیت شاهنامه از جنبه‌های متعدد دیگری همچون دانش و حکمت، تاریخ و فرهنگ، آداب و رسوم، دین و اخلاق، و فنون جنگ تأکید ورزیده و این اثر را شایسته پژوهش‌های میان‌رشته‌ای می‌داند؛ در واقع، شفیعی با این کار می‌کوشد تا جنبه‌های عقلانی و علمی نهفته در این گنجینهٔ جاودان را برجسته سازد و شاهنامه را نه تنها مرجع ادب، بلکه مرجع زبان‌شناسی و حکمت پارسی نیز معرفی کند.