دانلود پی دی اف کتاب زندگی در پیش رو امیل اژار PDF

رمان «زندگی در پیش رو» ورای یک داستان صرف، عاشقانه‌ای ظریف و در عین حال گاهی هراس‌انگیز را میان مومو و مادام روزا به تصویر می‌کشد که در عمق خود از مرزهای روابط سنتی فراتر می‌رود. این داستان با حضور طیف وسیعی از شخصیت‌های دیگر، از جمله مردان زن‌نما، صاحبان روسپی‌خانه‌ها و جادوگران شفادهنده مهاجر که همگی در زاغه‌های پاریس زندگی می‌کنند، غنا و پیچیدگی بیشتری پیدا می‌کند. این شخصیت‌های فرعی به طرز ماهرانه‌ای به تنوع داستان می‌افزایند و به رمان کمک می‌کنند تا تصویری واقع‌گرایانه و چندوجهی از زندگی در حاشیه جامعه پاریس ارائه دهد؛ جایی که فقر و محرومیت با انسانیت و امید در هم آمیخته است. این رمان نه تنها یک روایت احساسی و عمیقاً تکان‌دهنده است که قلب خواننده را لمس می‌کند، بلکه در لایه‌های پنهان خود، نقدی گزنده و صریح بر رفتار جامعه فرانسه با اقشار آسیب‌پذیر، به ویژه مهاجرین، فقرا و سالخوردگان به شمار می‌آید. «زندگی در پیش رو» با نمایش زندگی خنده‌دار اما تلخ پسری یتیم و مهاجر، که در تلاش برای بقا و حفظ تنها پیوند عاطفی خود در دنیایی بی‌رحم است، جلوه‌ای پنهان و کمتر دیده شده از شهر پاریس را به نمایش می‌گذارد؛ پاریسی که ورای نمادهای لوکس و گردشگری، میزبان داستان‌های تلخ و شیرین انسان‌هایی است که در حاشیه آن زندگی می‌کنند. این اثر، تصویری فراموش‌نشدنی از مقاومت، امید و عشق در برابر بی‌عدالتی‌ها و سختی‌های زندگی ارائه می‌دهد.

به گمانم این گناهکاران هستند که راحت می‌خوابند، چرا که چیزی نمی‌فهمند؛ برعکس، بی‌گناهان حتی لحظه‌ای هم نمی‌توانند چشم روی هم بگذارند، چون نگران همه چیزند. لعنت به هرچه هروئین است. بچه‌هایی که هروئین می‌زنند به خوشبختی همیشگی عادت می‌کنند و کارشان تمام است. خوشبختی زمانی حس می‌شود که نبودش را حس کنیم. آن‌ها که این چیزها را به خودشان تزریق می‌کنند، حتماً در جستجوی خوشبختی هستند و فقط احمق‌ترین احمق‌ها برای یافتن آن، چنین راهی را انتخاب می‌کنند. من هرگز معتاد نشدم. چند بار با دوستانم ماری‌جوانا کشیدم، آن هم فقط برای همراهی با آن‌ها. به هر حال، ده سالگی سنی است که آدم خیلی چیزها را از بزرگ‌ترها یاد می‌گیرد. اما من میل چندانی به خوشحالی نداشتم؛ زندگی را ترجیح می‌دادم. از صاحب مغازه سگ‌فروشی اجازه خواستم سگ کوچولوی خاکستری موفرفری‌اش را ناز کنم. سگ را به من داد. گرفتمش، نازش کردم و مثل برق فرار کردم. اگر چیزی را خوب بلد باشم، همین دویدن است. بدون دویدن، در زندگی هیچ کاری نمی‌شود کرد.

کتاب «زندگی در پیش رو» (La vie devant soi) رمانی نوشته «رومن گاری»، نویسنده مشهور فرانسوی، است که آن را با نام مستعار امیل اژار منتشر کرد. این رمان که در سال ۱۹۷۵ برنده جایزه گنکور (معتبرترین جایزه ادبی فرانسه) شد، داستان پرکشش و عمیق انسانی را روایت می‌کند. نکته جالب این است که رومن گاری تنها نویسنده‌ای است که توانسته این جایزه را دو بار دریافت کند؛ یک بار با نام واقعی خود برای کتاب «ریشه‌های بهشتی» و بار دیگر با نام مستعار امیل اژار برای همین کتاب «زندگی در پیش رو». داستان از زبان مومو (محمد)، پسربچه‌ای عرب و یتیم، روایت می‌شود که از کودکی تحت سرپرستی مادام روزا، پیرزنی ۶۸ ساله، بازمانده اردوگاه آشویتز و تن‌فروشی بازنشسته، در آپارتمانی در پاریس زندگی می‌کند. محور اصلی رمان، رابطه صمیمانه و عمیق میان این دو شخصیت نامتعارف است. با قطع شدن هزینه نگهداری مومو و وخامت حال مادام روزا، مومو با بلوغی زودهنگام، مسئولیت مراقبت از او را بر عهده می‌گیرد. این تصمیم او نمادی از عشق بی‌قید و شرط، وفاداری و ایثار است. در این رمان، شخصیت‌های دیگری نیز حضور دارند، از جمله مردان زن‌نما، صاحبان روسپی‌خانه‌ها و جادوگران شفادهنده مهاجر که همگی در زاغه‌های پاریس زندگی می‌کنند. این شخصیت‌ها به غنای داستان افزوده و تصویری واقع‌گرایانه و چندوجهی از زندگی در حاشیه جامعه پاریس ارائه می‌دهند؛ جایی که فقر و محرومیت با انسانیت و امید در هم آمیخته است. «زندگی در پیش رو» نه تنها داستانی احساسی و تکان‌دهنده از بقا در شرایط دشوار است، بلکه نقدی گزنده و صریح بر رفتار جامعه فرانسه با اقشار آسیب‌پذیر، به ویژه مهاجرین، فقرا و سالخوردگان به شمار می‌آید. این کتاب با نمایش زندگی خنده‌دار اما تلخ پسری یتیم و مهاجر، جلوه‌ای پنهان و کمتر دیده شده از شهر پاریس را به نمایش می‌گذارد. زبان رمان گاه عامیانه و صریح است و از دیدگاه یک پسربچه روایت می‌شود که جهان را به شکلی متفاوت می‌بیند و مفاهیم جالبی را بیان می‌کند. این ویژگی، ارتباط خواننده با داستان را صمیمانه‌تر و خواستنی‌تر می‌کند. این رمان در سال ۱۹۸۰ در لیست «۱۰۱ کتابی که باید قبل از مرگ بخوانیم» قرار گرفته و فیلم‌هایی نیز بر اساس آن ساخته شده است، از جمله فیلمی به کارگردانی موشه میزراحی در سال ۱۹۷۷ و فیلم دیگری با بازی سوفیا لورن در سال ۲۰۲۰.